تقديم به آنان که حقيقت زندگی و عشق را دريافتند...
چشمها رو ببندين. يه صحنه يا مکان يا يک جمع رو در نظر بيارين که مدتها با اون زندگی کرده باشين . و فقط يک احساس خوب نسبت به اون دارين. بعد اون رو ترک کنين. اونجا رو کاملا احساس ميکنين ولی انگار يه غبار
نازک مه مانندی روش رو گرفته باشه . شما هر چقدر سعی کنين بهش برسين نتونين. ولی اون صحنه حتی واضح تر ازروز اول ورودتون به اونجا باشه.چه حسی به شما دست ميده؟..... یک محیط با یک مجموعه دوست داشتنی که ۴ سال از عمر شما اونجا صرف شده باشه.... :(
Monday, February 23, 2004
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment